Umowa faktoringu

Faktoring to usługa coraz chętniej wybierana przez polskich Przedsiębiorców. Aby móc z niej skorzystać, trzeba zawrzeć umowę faktoringu, w której oprócz sprzedaży wierzytelności, zawarte są również inne usługi. Umowa faktoringu według polskiego prawa jest umową nienazwaną, a jej przepisy oparte są na kodeksie spółek handlowych oraz kodeksie cywilnym. W takiej umowie występują dwie strony określane jako faktor i faktorant.

Przedmiot umowy faktoringowej

Dzięki podpisaniu umowy faktoringowej, Przedsiębiorca przenosi na Faktora własność wierzytelności wynikających z określonych umów (sprzedaży, dostawy). Faktor natomiast finansuje faktury wystawiane przez Faktoranta, weryfikuje Kontrahentów Klienta, prowadzi rozliczenia związane z wierzytelnościami, administruje dokumenty oraz w sytuacji, gdy umowa będzie dotyczyła faktoringu pełnego – dochodzi długu od Dłużnika Faktor najpierw stosuje windykację miękką, później ubezpieczyciel próbuje odzyskać środki, a w ostateczności spłaca fakturę za Kontrahenta. W faktoringu niepełnym, jeśli dojdzie do przeterminowania faktury, rozpoczyna się windykację miękką, aż do sprawy w sądzie lub odzyskania należności. W sytuacji, gdy zabraknie świadczenia usług dodatkowych, można mówić o umowie cesji wierzytelności, a nie o umowie faktoringowej. Usługi dodatkowe w Faktorii to opiekun czasu lub faktoring pełny. Działania windykacyjne i ściąganie faktur to u nas podstawa.

Warto wiedzieć, że usługi faktoringowe wykorzystuje się wyłącznie przy wierzytelnościach, w których nie minął jeszcze termin płatności. Faktor jest odpowiedzialny za finansowanie Faktoranta, a nie za ściąganie przeterminowanych długów.

Strony w umowie faktoringu

Faktor jest to instytucja finansowa, która dokonuje finansowania dla faktoranta. Faktorant natomiast, to przedsiębiorca, który zawnioskował o finansowanie.

W umowie faktoringu występuje również strona trzecia, jaką jest kontrahent, czyli przedsiębiorstwo, któremu faktorant wystawił fakturę. Należy przy tym pamiętać, że kontrahent występuje w umowie, ale nie jest stroną umowy. Dłużnik po zawiadomieniu o zmianie wierzyciela, zobowiązany jest do zapłaty należności na rzecz Faktora.

Umowa a rodzaj faktoringu

W umowie faktoringu Przedsiębiorca wraz z Faktorem powinni zawrzeć jaki rodzaj usług będzie dotyczył ich współpracy. Najbardziej znane rodzaje faktoringu to:

• faktoring pełny (bez regresu) to usługa, w której Faktor przejmuje odpowiedzialność za ryzyko niewypłacalności Kontrahenta. Ten rodzaj faktoringu sprawdzi się w sytuacjach, gdy Klient chce się bardzo szybko rozwijać, pozyskiwać nowych odbiorców, nie tylko z Polski, ale również z zagranicy. Nieznajomość sytuacji finansowej Dłużników znacząco podwyższa ryzyko niewypłacalności, dlatego często w takich okolicznościach Klienci chcą skorzystać z faktoringu pełnego. Jest to jedna z najdroższych usług faktoringowych.
• faktoring niepełny (z regresem) charakteryzuje się tym, że Faktor nie ponosi odpowiedzialności za ryzyko niewypłacalności Dłużnika. Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, to Przedsiębiorca musi dochodzić długu od swojego odbiorcy. Często jednak Faktor oferuje swoją pomoc Klientowi w sprawach związanych z windykacją długu. Dlatego faktoring niepełny sprawdzi się w sytuacjach, gdy Klient bardzo dobrze zna swoich Kontrahentów, ich sytuację finansową oraz nie miał dotychczas problemu z zapłatą należności ze strony odbiorcy. Zaletą tego rodzaju usługi jest również jego cena – najniższa w porównaniu z innymi rodzajami faktoringu.

Umowa faktoringu – prowizja dla Faktora

Wynagrodzenie dla Faktora jest jednym z punktów znajdujących się w umowie faktoringu. Prowizja określana jest zazwyczaj procentowo, np. 2% od wartości faktury. Wartość wierzytelności może być przelana od razu na konto Faktoranta (z pomniejszeniem o wartość prowizji), ale można również spotkać się z tzw. faktoringiem zaliczkowym, w którym Faktorant najpierw otrzymuje zaliczkę, a dopiero po zapłacie należności przez Kontrahenta, otrzymuje pozostałą część kwoty, wynikającej z wystawionej faktury (z pomniejszeniem o wartość prowizji dla Faktora).

Zawarcie umowy faktoringu

Umowa faktoringu zwykle jest bezproblemowa, ponieważ w większości przypadków Instytucja finansowa (faktor) nie sprawdza zdolności kredytowej przedsiębiorcy oraz nie wymaga dodatkowych zabezpieczeń. Chyba że wystąpi sytuacja, gdzie w ocenie firmy finansującej faktury, jest wysokie ryzyko transakcji. Wtedy na przykład przedsiębiorca może być poproszony o wystawienie weksla in blanco. W większości przypadków jednak do zawarcia umowy faktoringu są faktury, czyli ich cesja wierzytelności.

Atutem dla firm, może okazać się wygodna forma zawierania umowy faktoringu, ponieważ zwykle podpisuje się ją na czas nieokreślony, dzięki czemu nie ma potrzeby jej odnawiania i opiera się głównie na przyznanych limitach. To oznacza, że przedsiębiorca może zgłosić firmie finansującej jego faktury, kilku kontrahentów. Instytucja finansowa natomiast określa limity finansowania na każdego z nich oraz terminy ich obowiązywania i wykupy wierzytelności odbywają się do określonych limitów. Należy pamiętać, że przedsiębiorca ma możliwość zawnioskować o modyfikację limitów w każdej chwili.

Każda ze stron ma prawo rozwiązać umowę faktoringu. Zwykle odbywa się to z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Ponadto faktor ma możliwość rozwiązać ją ze skutkiem natychmiastowym pod warunkiem, że ma ku temu przesłanki, np. niewykonanie obowiązków wynikających z umowy faktoringu przez faktoranta.